Ondanks mijn welverdiende vakantie, wil ik graag even iets met je delen over wat er vandaag heeft plaatsgevonden. Zoals velen wellicht weten, raasde er een hevige storm door ons land. Hier in IJmuiden was het zelfs de zwaarste zomerstorm ooit gemeten, met windstoten van maar liefst 146 km/uur.
Vandaag voelde ik al in mijn lichaam de zwaarte die deze storm met zich meebracht. Ik was vermoeid en lusteloos. Toch voelde ik sterk de drang om vanavond na het eten naar het bos te gaan om met eigen ogen de schade te aanschouwen.
Het bos was afgesloten en niet toegankelijk. In eerste instantie dacht ik eraan om dan maar weer naar huis te gaan, maar er was iets in mij dat de drang te sterk voelde. Dus besloot ik mijn moed bijeen te rapen en onder het afzetlint door te kruipen.
Het fietspad dat door de prachtige duinen liep, was volledig verdwenen. Overal lagen enorme bomen ontworteld, als luciferhoutjes die simpelweg waren gebroken. Mijn hart voelde pijn en ik stemde me af op de Hoedsters groep, die op dat moment een cirkel van liefde, licht en kracht vormden. Hoewel ik hun steun voelde, liep ik met bonzend hart en een gevoel van spanning naar mijn geliefde Eikenvriend. Zou hij nog overeind staan, vroeg ik me af?
Op dat moment passeerde er een groep Konikpaarden, waarvan er één mank liep. Ook zij waren niet ongeschonden gebleven door de storm. Ik stuurde hen wat zachte kracht en licht, om hen te steunen.
En daar, bij mijn aankomst bij de majestueuze eik, werd ik overweldigd door een diep ontzag, want tussen de vele gevallen bomen stond mijn Eikenvriend nog altijd statig overeind. Een gevoel van opluchting vulde mijn hart. Juist op dat betekenisvolle moment werd ik aangenaam verrast door een buurvrouw, van wie ik dit gebaar niet had verwacht. Ze stuurde mij een hartverwarmend appje, waarin ze vol belangstelling informeerde of mijn geliefde eikenvriend de storm had doorstaan. Deze onverwachte boodschap, samen met de krachtige uitstraling van de eik, bracht een diep besef in mij teweeg.
Het gaf me het inzicht dat het van groot belang is om standvastig te blijven in tijden van chaos en wanorde.
Daarom besloot ik tijdens mijn terugweg door het bos, om de bomen en de natuur te omhullen met licht en liefde. Dit is iets wat ik heb geleerd tijdens mijn opleiding als Lichtwerker. Juist in tijden als deze is het essentieel dat mensen overeind blijven staan en hun licht delen vanuit een plaats van liefde. Hoezeer we ook geraakt worden door hetgeen er om ons heen gebeurt, medelijden en verdriet zullen de natuur niet verder helpen.
Daarom nodig ik je uit, ongeacht welke pijn of verdriet je mag ervaren, om je innerlijke licht te laten schijnen en niet te worden ontworteld door de chaos. Laten we samen in liefde staan en ons licht delen, zelfs wanneer het moeilijk is. Samen kunnen we een bron van kracht en hoop zijn te midden van de uitdagingen die het leven ons brengt.
Tot slot wil ik graag benadrukken dat we de ontembare spirit van de natuur ook mogen omarmen. Het is een levendige herinnering aan de veerkracht die in ons allen schuilt.
Warme groet,
Yvonne Vrijhof – Heks en Kruid
