Momenteel bevind ik me in een overgangsperiode, een innerlijk gewoel van transitie. Oude dingen wil ik loslaten, maar het uitzicht op nieuwe dingen zijn niet zichtbaar voor mij.
‘Oud worden is iets wat iedereen wil, maar niemand wil oud zijn’, dit is een uitspraak van mijn moeder. Ik heb ze nooit echt begrepen die woorden, maar nu begin ik ze te voelen. Ik sta aan de vooravond van het ‘ouder worden’ alhoewel mijn geest zich nog jong voelt, merk ik dat het ouder worden langzaam mijn systeem insijpelt… Ik word er wat ongemakkelijk van en het kost me moeite, vooral omdat ik een type mens ben dat altijd nieuwe dingen in het vooruitzicht heb of anders wel creëer, maar nu ben ik nu even leeg…
Tijdens een avondwandeling kwam ineens de kern in mij op; Ik bevind me in een transitieperiode met uitzicht op… tja wat eigenlijk? Ik weet niet goed wat ik voel en ook niet goed waar ik heen moet. Het maakt me moe en rusteloos tegelijkertijd. Wat moet ik hiermee vraag ik me hardop af? Waarom ben ik zo leeg of uit balans op het moment?
Ik heb geen antwoorden, maar steeds meer vragen. Wat me doet denken aan een oudere man die ik les heb gegeven, hij stelde veel vragen waar ik soms geen antwoord op wist en dan zei hij rustig: Maak je geen zorgen, 1 gek kan meer vragen dan 10 wijzen kunnen beantwoorden….
Even voel ik een moment van opleving als we de duindoorn passeren, Oja we moeten echt oogsten voordat het te laat is, herinner ik mezelf eraan….Dan herinner ik me ook dat de Duindoorn staat voor de Crone in ons leven en voel ik me dankbaar dat ik achter haar energie mag scharen. Ik weet echt niet wat me bezielt, mijn persoon die altijd sterk, zelfstandig en volhardend is, wil nu achter de duindoorn schuilen? Het voelt alsof alle wijsheid, kennis en inzicht die ik door de jaren heen heb opgebouwd door mijn vingers glijdt als water… Wat ik gelukkig nog wel weet is, dat schrijven en het willen uitleggen van mijn gevoel aan een ander mij altijd helderheid en inzicht geeft.
Daarom deze Blog, geen wijze lessen, geen kruidige recepten en ideeën hoe je gelukkig, jong en vitaal kunt blijven, maar een moment wat ik met je deel waarbij ik het gevoel heb teruggeworpen te zijn op… Tja wat eigenlijk? Mezelf? Het leven? Het lot? De Overgang?
Mijn vader deed, koste wat het kost, zijn best om jong te blijven en hij was vastbesloten om de 100 te passeren, helaas is hij vrij jong gestorven, iets wat niemand voor mogelijk had kunnen houden. Want hij was immers dé man van een voorbeeld van een fit en vitaal leven leiden. Door zijn onverwachtse aftakeling van gezondheid en snelle overlijden is hier voor mij duidelijk geworden dat je het leven mag omarmen voor elk moment dat je leeft, maar dat je niet van het leven kunt verlangen om je eigen verlangens te doen laten uitkomen….
Dan kom ik op een andere uitspraak van mijn moeder; Het leven is een pijpkaneel, ieder zuigt er aan en krijgt zijn deel.
Voor nu wacht ik af wat het leven verder voor mij in petto heeft, voel ik voor dit moment geen behoefte om het heft in eigen handen te nemen en heb ik geen behoefte om de toekomst in te vullen, maar wil ik gewoon zakken op deze plek in dit moment. Ondertussen zuig ik rustig verder aan de pijpkaneel en neem ik mijn leven voor wat het nu is in deze transitieperiode.
Liefs Yvonne
Toch wil ik hier nog iets van informatie toevoegen aan mijn Blog omdat de kracht van de Duindoorn zo ontzettend groot is en zij elk jaar weer volop groeit bij ons in het duingebied.
De eerste keer dat ik kennismaakte met dit wonderbesje is alweer zo’n 40 jaar geleden. Ik was een jaar of acht en we hadden een wandeling met de boswachter, hij vertelde met passie over dit wonderbesje. “Mocht je nou eens verdwaald zijn” zo vertelde hij “en je hebt ontzettende dorst, neem dan 1 besje dit zorgt ervoor dat je een uur lang geen dorst meer hebt.” Toen ik een besje in mijn mond stopte en de ontploffing van dit vitamine bommetje in mijn mond voelde, was volgens mij hét moment dat bij mij alles opensprong wat betreft de verwondering van de natuur. Ik vond het machtig mooi, dat zo’n klein besje, wat je zomaar overal (in mijn beleving dan…) kon plukken, deze kracht in zich had om ervoor te zorgen dat je één uur lang geen dorst meer zou hebben.
De krachten van de natuur zijn enorm, dat weten we wel van grote stormen, tsunami’s, branden, en aardbevingen. Maar de kracht zit hem ook in een minuscuul klein besje, wat misschien wel bestempeld mag worden tot het gezondste besje ter wereld!
De Duindoorn is gemakkelijk te herkennen aan zijn stekels. Hij is in het wild, volop aanwezig in de duinen. Duindoorns zijn tweehuizig. Dit betekent dat er mannelijke en vrouwelijke struiken zijn. In het najaar draagt de vrouwelijke struik een grote hoeveelheid oranje bessen. Deze besjes zijn goed tegen de dorst en bevatten veel vitamine C. Ook veel vogels eten deze besjes. Aan het einde van het voorjaar krijgt de Duindoorn smalle, grijsgroene bladeren. Die kleur wordt veroorzaakt door de haren op het blad die de Duindoorn tegen uitdroging beschermen. De duindoorn houdt van veel kalk in de bodem.
Op de wortels van de duindoorn zitten knolletjes waarin bacteriën leven. Deze bacteriën kunnen stikstof uit de lucht halen en dit omzetten in een verbinding die bruikbaar is voor de duindoorn. Zo kan de duindoorn goed groeien in het voedselarme duinzand.
De duindoornbes heeft een hoog gehalte aan foliumzuur, pro-vitamine A, vitamine E en B1. Het bevat tevens de slankmakende stof choline. De choline activeert de Nervus Vagus. De Vagus, een hersenzenuw, die via de nek en de borstkas naar het bovenste deel van de buik loopt, is verantwoordelijk voor het grootste deel van het spijsverteringskanaal.
Door de aanwezigheid van choline kan duindoornsiroop een hulp zijn voor iedereen die het gewicht onder controle wil houden.
Er zit veel vitamine C in duindoornbes. Als je hetzelfde gewicht aan sinaasappels eet dan krijg je met duindoorns 30 tot 60 keer zoveel vitamine C binnen. Het vitamine C gehalte verschilt per jaar, als er meer zon is, zal het gehalte hoger zijn. De Aziatische rassen bevatten minder vitamine C dan de Europese 🙂
