Sophie liep nog even naar beneden om haar lavendel olie te pakken, ze had immers een klein ritueel bedacht voor de 12 heilige nachten welke nu op de kortste dag van het jaar, midwinter 2019, van start zou gaan.
Ze legde haar dromen nachtboek naast haar bed, een kladblaadje met pen en ze smeerde wat lavendelolie in een spiraal op haar derde oog. Ze vroeg aan haar onderbewustzijn; Mag ik deze nacht dromen ontvangen voor januari 2020?
En zo sloot ze haar ogen en dommelde langzaam weg naar dromenland…
Deze nacht droomde ze over een groep Vleermuizen die overdag door het bos vlogen, ze probeerde er een te roepen, maar ze hadden geen tijd om naar haar te luisteren. Ze hadden haast om de boodschap te verspreiden. Maar welke dan? vroeg Sophie… Dat ga je later horen riep een Vleermuis die op zijn kop over haar heen vloog….
De volgende ochtend schreef Sophie haar droom op. Ze begreep niet veel van deze droom. Gelukkig had ze een lieve opa die altijd in de natuur was en de dieren kon verstaan. Ze ging bij hem langs en vertelde haar droom. ‘Hmm’ zei Opie (zo noemde ze hem) ‘de Vleermuis vertelt ons dat we dingen onder ogen moeten gaan zien…’
‘Ja maar wat dan?’ vroeg Sophie
‘Dat ga je vanzelf ondervinden lieve kind, je hebt nog 11 dromen te gaan, dus er zal duidelijkheid komen.’
De volgende avond deed Sophie hetzelfde ritueel voor het slapen gaan, alleen nu voor de maand februari 2020. Ze was snel in dromenland…
Deze nacht zag ze de Vleermuizen wederom vliegen. Ze zag ook dat er één vleermuis een kroon droeg en dat deze door de rest van de groep ‘de Kroondrager’ werd genoemd. Sophie had geen idee wat ze hiermee bedoelde, maar ze zag wel dat de Kroondrager apart van de groep was.
De volgende ochtend schreef ze haar droom wederom op en belde dit keer met Opie. ‘Hé Opie, ik had vannacht wel heel vreemd gedroomd’, zei ze ‘dezelfde groep vleermuizen zag ik en daarvan droeg er 1 een kroon, en deze werd apart van de groep gehouden en de Kroondrager genoemd’. Opie vond het een bijzonder verhaal en begreep dat hier veel wijsheid in zat. Hij beloofde Sophie om hierover te gaan mijmeren terwijl hij in het bos ging wandelen.
Toen Sophie de volgende nacht ging slapen, was ze onrustig en vond het lastig om in slaap te komen. Tot driemaal toe smeerde ze de lavendelolie op haar derde oog en vroeg om de droom van maart te mogen ontvangen. Uiteindelijk viel ze in slaap…
Dit keer was ze in het duin en hier kreeg ze uit het niets een alert op haar mobieltje; Blijf bij elkaar vandaan, houd afstand en kijk uit voor de kroondragers, was de boodschap die ze op haar display las.
Bezweet werd ze wakker en midden in de nacht stuurde ze Opie een whatsappje, met het verhaal wat ze had gedroomd. Opie reageerde direct terug, hij was bij Volle Maan gaan wandelen om de boodschap van de Vleermuizen te horen. Sophie jouw dromen zijn voorspellende boodschappen van de vleermuizen. Noteer alles wat je weet en kom morgen even bij me langs dan praten we verder. Liefs Opie
De volgende ochtend was Sophie al vroeg bij Opie om net hem te praten, want ze was ontzettend nieuwsgierig wat hij te vertellen had. Toe ze zich op de bank had genesteld met een warme kop thee, begon Opie te vertellen wat hij die nacht had doorgekregen van de Vleermuizen;
‘Sophie de vleermuizen in jouw dromen hebben gisteravond mij bezocht en verteld wat er gaat gebeuren de aankomende periode. Wij mensen worden geacht om letterlijk een stapje opzij te doen, zodat de natuur meer rust zal krijgen. Er zal een manier komen dat de kroondragers hiervoor gaan zorgen, hoe dit verder gaat is nog niet helemaal duidelijk, maar dat er geen weg meer terug is, dat is zeker’, zei Opie een beetje bezorgt…
Sophie begreep niet hoe het kon dat Opie met haar vleermuizen had gesproken, maar ze begreep wel dat dit een serieus verhaal was en dat ze nu elke droom die ze deed, heel goed moest onthouden.
Die avond deed Sophie een ander ritueel om haar dromen nog beter te onthouden en ze dronk voor het naar bed gaan een kopje Bijvoet-thee en legde een takje ervan onder haar kussen, zodat ze haar voorspellende dromen voor april helder zou onthouden.
Ze dommelde weg naar dromenland… Ze was aan de wandel met haar hond, hij trok aan de riem en ze schrok van de pijn die ze voelde aan haar handen. Ze keek ernaar en zag dat haar handen helemaal stuk waren. Ze begreep niet wat ermee aan de hand was, maar ze voelde ruw en rauw aan, alsof ze de hele dag gewassen werden met zeep. Toen ze thuiskwam liep ze naar de badkamer om zalf te pakken. Ze keek in de spiegel en daar stond met rode stift opgeschreven; handen wassen met zeep, elke keer als je ergens bent geweest. Terwijl Sophie haar handen weer ging wassen, snikte ze in zichzelf, waarom moet ik handen stuk wassen? dacht ze, ze begreep er niets van…
De volgende dag had ze Opie niet gesproken want deze droom leek niet iets met de kroondragers te maken te hebben Ze schreef hem wel op, maar ze besteedde er verder geen aandacht meer aan…
De daarop volgende vier nachten waren de dromen voor mei, juni, juli en augustus waren allemaal precies hetzelfde; elke nacht droomde ze dat de groep vleermuizen over haar heen vloog maar dat er telkens weer anderen waren die de kroon droegen en apart van de groep vlogen.
Opie had ze hierover verteld en hij begreep dat zijn kleindochter niet zomaar iets droomde en maakte zich toch wel zorgen. Zeker omdat de Vleermuizen hem hadden verteld wat er aan zou komen; Een pandemie waarmee jong en oud in aanraking zou komen.
De nacht dat Sophie een droom voor september ontving zag ze dat haar verjaardag gevierd werd.
Er was maar een beperkt groepje mensen en omdat ze 16 jaar werd, mocht ze geen vriendjes en vriendinnetjes uitnodigen. Opie was een beetje verkouden en die mocht niet komen van haar moeder, want hij kon weleens de kroondrager zijn, zei ze tegen Sophie.
Snikkend werd ze die ochtend wakker, deze voorspellende dromen waren niet leuk en zeker niet als Opie en haar beste vriendinnetjes niet op haar verjaardag mogen komen.
Toen ze Opie opbelde om dit te vertellen; vond hij dat het tijd werd om haar te vertellen wat de Vleermuizen aan hem hadden doorgegeven; ‘Sophie er komt volgend jaar een pandemie in de wereld, deze is zo sterk dat iedereen ermee in aanraking kan komen en waar je heel ziek van kan worden. De kroondragers die jij hebt gezien, zijn degene die het meedragen door de lucht.’
Sophie vond het die avond wel wat eng om te gaan slapen, want wat zou ze nu weer gaan dromen… Ze deed dit keer een was-ritueel voor het slapen gaan; Terwijl ze met zachte honingzeep haar handen waste, vouwde ze haar handen samen en bracht een gebed uit om het zo met het stromende water te zegenen voor iedereen.
Terwijl ze in bed stapte, deed ze nog een klein gebed en sloot haar ogen, ze voelde de rust als een deken over haar heen komen….
Ze zat in de klas en voelde dat ze het benauwd had, wat is er aan de hand? dacht ze… ze wilde roepen naar de juf maar het lukte haar niet. Toen ze om zich heen keek zag ze dat alle kinderen in de klas probeerde te roepen, maar dat iedereen iets voor zijn mond had en daarom niets kon zeggen of roepen….
Buiten adem werd Sophie wakker en moest eerst even goed tot rust komen, haar hart klopte in haar keel…. En ze stuurde Opie een berichtje; Vannacht werd onze mond gesnoerd met een stukje stof en de kinderen in de klas konden niets meer zeggen of roepen, het was raar, benauwd en stil… Wat kan dit nou met de kroondragers te maken hebben Opie?
Opie had wel een vermoeden, maar durfde dit nog niet hardop uit te spreken.
Sophie was wel een beetje klaar met haar dromen voor 2020 en wilde eigenlijk de volgende nacht niet gaan slapen. Ze voelde dat er iets onheilspellends zou gebeuren in haar dromen wat ze probeerde te voorkomen. Terwijl ze rechtop in haar bed zat, probeerde ze te lezen, telkens als ze wegdommelde, pakte ze een nat washandje en deed deze op haar gezicht… maar de slaap overmande haar op een gegeven moment toch;
Ze liep in de straten, totaal in paniek. Ze zocht hulp voor Opie want die was heel ziek geworden en had het zo benauwd dat het leek of hij geen adem meer kreeg… Ze was bij hem weggerend om hulp te halen, maar in de straten was alles leeg en alle winkels dicht. Haar mobiel was ze vergeten en ze wist niet waar ze heen moest gaan… Op een gegeven moment zag ze iemand in een bejaardentehuis voor het raam staan, met zo’n stofje voor haar mond. Help me alstublieft riep ze, mijn Opie is heel erg ziek en ik denk dat hij stikt! De dame was een verpleegster en liep met Sophie mee. Toen ze aankwam bij het huis van haar opa riep ze; Opie kijk eens ik heb iemand meegebracht die je kan helpen! Opie..? Waar ben je nu?… Opie lag in de keuken op de grond en de mevrouw die mee was schrok, ‘Meisje bel nu 112 en laat met spoed een ambulance komen’. Opie werd meegenomen naar het ziekenhuis en Sophie zat in de ambulance naast hem maar achter een schermpje, ze kon hem zien maar niet aanraken… Opeens zag ze bij Opie ook een kroontje boven zijn hoofd zweven en… ze schrok wakker.
Ze durfde Opie niet op te bellen om haar dromen te vertellen… Maar Opie voelde dat feilloos aan en kwam zelf langs… Ze hoorde hem beneden met haar moeder praten, het was iets over corona, maar ze begreep werkelijk niet waar het over ging… Toen kwam Opie naar haar kamer en legde uit dat hij op de tv had gehoord, dat de kroondragers waar zij al zo lang van droomt, mensen zijn die een besmettelijke ziekte hebben en die corona wordt genoemd. Het is nu nog ver weg ergens in China, maar men denkt dat het wel onze kant op gaat komen….
Toen vertelde Sophie hortend en snikkend haar droom van die nacht en toen ze klaar was, gaf Opie haar een lange en dikke knuffel. Hier moeten we nu nog maar even van genieten Sophie, want ik heb van de Vleermuizen gehoord dat dit volgend jaar niet meer kan… En oja ik heb ook van hen vernomen dat ik de kroon overleef… Dus wees gerust voor je droom van aankomende nacht.
De laatste droom van Sophie was inderdaad een grote opluchting, ze zag dat Opie door die mevrouw uit het ziekenhuis werd gereden en dat ze allemaal zo’n stofje voor hun mond hadden. Moeder had gezorgd voor een grote bus, met zo’n plaatje erin net als in de ambulance, zodat ze Opie weer naar huis konden brengen….
Na deze droom werd Sophie wakker, ze zette haar mobiel aan en las dat Opie vandaag zou langskomen om haar een dikke knuffel te brengen en om haar een gezond 2020 te wensen…
